פערטער קאפיטל: „מי מפר לי? (ווער וועט צעשטערן מיין שבועה)‟
בעת אין הימל האט זיך געקאכט ביי דער פמליא של מעלה, זענען פארגעקומען גרויסע זאכן אונטן אויף דער ערדישער וועלט.
ווי א פארווארפענע נשמה וואס זוכט א גוף וואו ס’וועט קענען מגולגל ווערן פונדאסניי און טרעפן דארט איר מנוחה, אזוי האבן זיך די קליינע פעלקער געזוכט דאס אייגענע קול אינעם גלאבאלן מישמאש פון פעלקער און לענדער. דא און דארט איז א פאלק אריבער די חבלי לידה פון ווידער-געבוירן און מלאכים האבן זיך געוואונטשן מזל-טוב.
די נייע ווינטן, דורכגעווייקט פון נאסטאלגיע, האבן דערוועקט די נשמות פון יענע אידן וועלכע האבן געהאפט צו ווערן גלייכע בירגער אין די לענדער וואו זיי האבן געוואוינט. אין מערערע פלעצער האבן אידן אראפגעווארפן פון זיך דעם אידישן מאנטל, האפנדיג אז דאס וועט זיי שנעלער איינגלידערן אין דער אייראפעאישער געזעלשאפט. אין הימל האט מען געקוקט מיט זארג און שפאנונג. אין דער זעלבער צייט האט א האפענונג אנגעפולט די בריאה.
Click here for the rest of the article...