טייערער ר׳ יואל אשר, זיי מיינען טאקע דאס קינד! איידער איך שרייב, לאמיר זיין אביסל „פאליטיש־קארעקט” אדער „פאליטיש־קלוג” מיט די ווערטער:
„וואס איך שרייב דא ווייטער איז אפשר נישט ריכטיג ביי די אלע צו וועלכן ר׳ יואל אשר האט זיך באצויגן, אבער צו א שיינעם טייל פון זיי — יא. און צו די אלע צו וועמען די קומענדיגע ווערטער זענען נישט ריכטיג, האבן זיי די רעכט עס „אוועקצומאכן מיט דער האנט” און איך וועל נישט האבן צו זיי קיין טענות.
א הערליך הערליך ארטיקל, ר’ יואל אשר. זייער שיין און רייך ארויסגעברענגט א זייער וויכטיגע פונקט.
אבער איר האט לע״ד פארפאסט א וויכטיגע נקודה, און דאס קען זיין אייער ענטפער.
„פארוואס זוכן געוויסע מענטשן נישט דאס קונסט ביי זיך אין שטוב”?
„פארוואס, ווען אייער אייגענע שטוב איז אנגעפילט מיט די מאלערײען פון „מאניי, ווען־גאך און וויסלער”, פארוואס זוכט איר קונסט־ווערק פון עפעס א צווייטע־ראנגיקן מאלער”?
אבער אז איר קוקט אריין טיפער וועט איר לייכט פארשטיין אז דער הונגער נאך קונסט, די ענטוזיאסטישע דראנג נאך פאעזיע, די ענערגישער געלויף נאך וויסענשאפט און לערע איז נאר די רויך־פארשטעלונג פאר דער ריכטיגער אונטערלאגע.
Click here for the rest of the article...