דער „פֿאָרווערטס‟ האָט לעצטנס אָנגעהויבן דרוקן אין וואָכנדיקע המשכים דעם ראָמאַן, „יאַנקל און לאה‟, וועגן אַ ייִדיש־רעדנדיקן ישיבֿה־בחור און זײַן מיידל אין ברוקלין בײַם סוף 20סטן יאָרהונדערט. דאָס איז דאָס ערשטע מאָל וואָס „יאַנקל און לאה‟ ווערט פּובליקירט אין אַ צײַטשריפֿט.
דער מחבר, שמעון ישׂראל פֿויערמאַן, האָט אָנגעשריבן דעם אָריגינאַל אויף ענגליש און פּערל טייטלבויםהאָט אים איבערגעזעצט אויף ייִדיש.
צו לייענען דעם פֿריִערדיקן קאַפּיטל, קוועטשט דאָ:
יאַנקל האָט געװאַרט אַ מאָמענט אײדער ער האָט אָנגעצונדן דעם מאָטאָר פֿון אױטאָ, און לאה האָט געזאָגט: „איך זע, אַז דײַן חבֿר האָט דיר װידער געבאָרגט דעם אױטאָ. איר בײדע באַהאַנדלט אונדז שײן. אַ דאַנק.‟
„אַװדאי,‟ האָט ער געענטפֿערט. „דאָס איז אַ װיכטיקע טרעפֿונג, דאָס הײסט, מיר דאַרפֿן זיך פֿילן באַקװעם בשעת מיר באַקענען זיך.‟
דער מאָטאָר האָט זיך שטיל אָנגעצונדן און די באַהײצונג האָט גרינג, כּמעט װי בכּישוף, אָנגעהױבן צו אַרבעטן. (די געזעסן האָבן זיך אָנגעװאַרעמט. סוף־כּל־סוף האָט ער זיך דערוווּסט װי צו ניצן די באַהײצונג אין אױטאָ.)
לאה האָט זיך מחיה געװען אין דעם גיך אָנגעװאַרעמטן אױטאָ.
„איך זע, אַז דו האָסט טאַקע ליב לוקסוס,‟ האָט יאַנקל געזאָגט.
Click here for the rest of the article...