אין די לעצטע טעג האט זיך ארומגעדרייט א קליפ פון א מנהל אין א חדר אין קרית יואל, וואס האט געשמועסט מיט א קינד אין זיין ביורא במשך א שטיקל צייט. דער אופן וויאזוי דער מנהל האט געהאלטן דאס קינד פיזיש נאנט צו זיך האט ארויסגערופן חשש צי ס’איז נישט געשטאנען שלעכטע מאטיוון הינטער דער נאנטשאפט. כאטש איך בין מסכים אז די סצענע האט אויסגעזען מאדנע, בין איך ביי דער מיינונג אז די פרשה איז בעיקר א ביישפיל פון מיספארשטענדעניש צווישן קולטורן, און ס’צייגט אויף א שוואכקייט אין דער ליבעראלער וועלט זיך צו באפאסן מיט געזעלשאפטליכע פחדים אויף א מענטשליכן און ערוואקסענעם אופן.
דאס מענטשליכע לעבן איז פול מיט סכנות אויף יעדן טריט און שריט, אבער כדי צו קענען פונקציאנירן ווי א נארמאלע געזעלשאפט מוז מען ביי זיך באשטימען אויף ווי ווייט מ’וויל נעמען די חשדות קעגן מענטשן. לאמיר נעמען א ביישפיל פון דעם אנשיקעניש וואס רופט זיך טעראר, מיר האבן זיך אלע דערוועקט אינעם עלפטן סעפטעמבער צו א נייער רעאליטעט פון אן אומזעבארן שונא וואס קען זיך אין א שיינעם טאג אנרוקן און אנמאכן שרעקליכע חורבנות. דער פחד האט ארויסגענומען אמעריקע פון די כלים, מ’איז אפילו ארויס אין מלחמה קעגן עטליכע איסלאמישע לענדער, אבער דערנאך קומט מען צוריק צו א פראגע וויאזוי מ’זאל באהאנדלען מוסולמענער ביי זיך אינדערהיים.
Click here for the rest of the article...