די הײַנטיקע סדרה הייבט זיך אָן מיט די ווערטער: „אם בחוקותי תּלכו, אויב איר וועט פֿאָלגן מײַנע חוקים — וועל איך אײַך בענטשן,‟ זאָגט דער אייבערשטער.
ווי עס ווערט דערקלערט אינעם פּירוש־רש״י און אַנדערע קלאַסישע מפֿרשים, ווערן די מיצוות אײַנגעטיילט אין דרײַ קאַטעגאָריעס: עדות, משפּטים און חוקים. צו דעם ערשטן מין געהערן די מיצוות, וואָס זענען פֿאַרבונדן מיט געוויסע היסטאָרישע געשעענישן. עס לייגט זיך אויפֿן שׂכל אָפּצומערקן יעדעס יאָר דעם טאָג, ווען דאָס ייִדישע פֿאָלק איז באַפֿרײַט געוואָרן פֿון דער מיצרישער שקלאַפֿערײַ, אָדער ווען דער באַשעפֿער האָט באַשאַפֿן די וועלט.
די משפּטים, וואָס געהערן צו דער צווייטער קאַטעגאָריע, לייגן זיך אויך אויפֿן שׂכל. מע טאָר נישט גנבֿענען, באַשווינדלען אָדער אײַנשטעלן אַ מענטש אין סכּנה. עס זענען אָבער פֿאַראַן אַ סך מיצוות, וואָס די תּורה זאָגט אָן מקיים צו זײַן אָן קיין לאָגישע חשבונות און קשיאות. למשל, פֿאַרוואָס דאַרפֿן די ייִדישע מענער לייגן תּפֿילין יעדן טאָג בײַם דאַווענען שחרית? אָדער אַ צווייטער בײַשפּיל: הגם דעם עצם־ענין פֿון שבת ווי אַ יום־מנוחה קאָן מען פֿאַרשטיין על־פּי שׂכל, פֿאַרוואָס טאָר מען נישט טאָן זייער אַ ספּעציפֿישע ליסטע פֿון 39 מלאָכות? אַ טייל מיצוות, וואָס הייסן „חוקים‟, מוז מען פּשוט פֿאָלגן, ווײַל אַזוי האָט דער אייבערשטער געהייסן.
Click here for the rest of the article...